Lost.....and found!
30 Juni 2016 | Zuid-Afrika, Durban
Katterig en wat stil kruipt de zondagmiddag voorbij. De laatste hand gelegd aan de bagage, de voor ons gebruikelijke vragen hebben dan al de revue gepasseerd; heb je onze paspoorten? zal ik nog een boek in de handbagage stoppen? Is alles ingepakt? Zijn we niet te zwaar?
Dat laatste is wel denkbaar; en werkkleding, 'gewone' kleding, badkleding, kappersspullen, kortom voldoende om de zondagmiddag al denkend en controlerend door te brengen. Afscheid genomen van de kids, voor Floor en Julia een harde dobber om opa en oma zo lang te moeten missen. Toch nog wat vergeten; de jas is bijven hangen bij onze dochter! Snel hersteld en half vijf op weg naar Schiphol. De eerste rimpeling in het zo gladde oppervlak van de reis naar Durban....onze vlucht naar Parijs vertrekt met een forse vertraging. Pas de problème! We zijn gelukkig op tijd in Parijs voor de overstap op de vlucht naar Johannesburg. Geen ritueel onderweg voor diegenen die voor het eerst de evenaar passeren; geruststellend voor Jannie.
Dan Johannesburg. De eerste keer Afrika voor Jannie! Geweldig om de kleuren en geuren te beleven. Een kleine smet op het blazoen; we ondervonden veel problemen met het inchecken van onze bagage voor de binnenlandse vlucht naar Durban. Het is in Zuid-Afrika geen gebruik dat de bagage automatisch naar de binnenlandse vlucht gaat. Bij het opnieuw inchecken bleken de gegevens niet doorgekomen te zijn en dienden we extra te betalen voor de bagage. Het lukt om de glimlach op het gezicht te houden, zeker nadat we een lange rij van schoenpoetsers passeerden. Kijkend naar de 'schoenen' van Jannie kregen we een blik met veel misbaar erin; daar is geen stuiver aan te verdienen!
De aankomst in Durban is een feest van herkenning! Veel is nog hetzelfde, toen nog de vele reclames voor het WK van 2010, nu aandacht voor het culture erfgoed van Durban. Twee hartelijke mensen van MercyShips staan ons op te wachten! Niet opgehaald met de gebruikelijke landrover, dit keer is het een gewoon busje wat lokaal is gehuurd.
Een lange rit door een groen landschap en langs de onvermijdelijke townships voert ons uiteindelijk naar het schip. Een mooi moment om te beseffen dat het een soort van 'thuiskomen' is. Luidruchtig en zeer hartelijk worden we door bekenden aan boord begroet. Zo zeer zelfs dat de receptioniste uiteindelijk wijst op een bordje 'Keep quiet!" Voor Jannie ook een hartelijk welkom, alle aandacht gaat uiteindelijk naar haar toe, opmerkingen worden gemaakt zoals 'fijn dat je Ad hier weer naar toe hebt gebracht'. Fantastisch om dat mee te maken.
Maar dan.....de accomodatie! Krijgen we een gezamenlijke hut of worden we voor vier weken gescheiden van tafel en bed! Het verlossende woord (of sleutel) wordt gegeven...we hebben onze eigen hut! Cabin 3430, op deck 3....zonder patrijspoort! Maar goed, het is onze eigen hut!
Lost and found, voor Jannie begint het grote zoeken. Na een eerste keer samen door het schip gelopen te hebben, alle dekken gezien, de trappen verkent en zelfs tot aan de brug gekomen, is het moment gekomen dat onze beide wegen scheiden. Zowel bij Jannie als mijzelf blijkt ons gezicht meer te zeggen dan we graag zouden willen; om de haverklap vraagt iemand of ze behulpzaam kunnen zijn.
De eerste dag werken....Jannie meldt zich bij Housekeeping, en daar blijkt dat er niet al te veel werk is op die dag. Dus vind ik haar 's middags terug in de ShipShop....planken schoonmaken en onderdelen van stellages verven. Mijn eerste klus bestaat uit het repareren van diverse kabeldoorvoeringen in het dek (electrische kabels). Het grote zoeken naar onderdelen, gereedschappen en andere benodigdheden neemt de meeste tijd in beslag. Als ik al een stappenteller bezat zou deze een fors aantal kilometers tonen.
's Avonds na de eerste dag tuimelen we na een heerlijke maaltijd moe op bed! Pijnlijke voeten, benen, kortom we zijn onszelf even 'kwijt'.
De volgende morgen staan we om vijf uur klaar! Even vergeten dat de scheepstijd nog staat ingesteld op Madagascar! Een nieuwe dag die voor Jannie om acht uur start met het 'echte' werk. Trappen schoonmaken, openbare ruimtes, hutten enz., op deze manier leer je het schip in een zeer korte tijd goed kennen. Ook de taalvaardigheid gaat met rasse schreden vooruit. Voldaan kijken we terug op twee mooie eerste dagen. Komend weekend op pad, een bezoek aan het wetland gamereserve in St Lucia. We kijken er naar uit!
Even waren we 'lost' maar we hebben de draad weer kunnen vinden! En daar zijn we dankbaar voor! We kijken uit naar jullie reacties
Een lieve groet vanuit een zeer zonnig Durban
Ad en Jannie
Dat laatste is wel denkbaar; en werkkleding, 'gewone' kleding, badkleding, kappersspullen, kortom voldoende om de zondagmiddag al denkend en controlerend door te brengen. Afscheid genomen van de kids, voor Floor en Julia een harde dobber om opa en oma zo lang te moeten missen. Toch nog wat vergeten; de jas is bijven hangen bij onze dochter! Snel hersteld en half vijf op weg naar Schiphol. De eerste rimpeling in het zo gladde oppervlak van de reis naar Durban....onze vlucht naar Parijs vertrekt met een forse vertraging. Pas de problème! We zijn gelukkig op tijd in Parijs voor de overstap op de vlucht naar Johannesburg. Geen ritueel onderweg voor diegenen die voor het eerst de evenaar passeren; geruststellend voor Jannie.
Dan Johannesburg. De eerste keer Afrika voor Jannie! Geweldig om de kleuren en geuren te beleven. Een kleine smet op het blazoen; we ondervonden veel problemen met het inchecken van onze bagage voor de binnenlandse vlucht naar Durban. Het is in Zuid-Afrika geen gebruik dat de bagage automatisch naar de binnenlandse vlucht gaat. Bij het opnieuw inchecken bleken de gegevens niet doorgekomen te zijn en dienden we extra te betalen voor de bagage. Het lukt om de glimlach op het gezicht te houden, zeker nadat we een lange rij van schoenpoetsers passeerden. Kijkend naar de 'schoenen' van Jannie kregen we een blik met veel misbaar erin; daar is geen stuiver aan te verdienen!
De aankomst in Durban is een feest van herkenning! Veel is nog hetzelfde, toen nog de vele reclames voor het WK van 2010, nu aandacht voor het culture erfgoed van Durban. Twee hartelijke mensen van MercyShips staan ons op te wachten! Niet opgehaald met de gebruikelijke landrover, dit keer is het een gewoon busje wat lokaal is gehuurd.
Een lange rit door een groen landschap en langs de onvermijdelijke townships voert ons uiteindelijk naar het schip. Een mooi moment om te beseffen dat het een soort van 'thuiskomen' is. Luidruchtig en zeer hartelijk worden we door bekenden aan boord begroet. Zo zeer zelfs dat de receptioniste uiteindelijk wijst op een bordje 'Keep quiet!" Voor Jannie ook een hartelijk welkom, alle aandacht gaat uiteindelijk naar haar toe, opmerkingen worden gemaakt zoals 'fijn dat je Ad hier weer naar toe hebt gebracht'. Fantastisch om dat mee te maken.
Maar dan.....de accomodatie! Krijgen we een gezamenlijke hut of worden we voor vier weken gescheiden van tafel en bed! Het verlossende woord (of sleutel) wordt gegeven...we hebben onze eigen hut! Cabin 3430, op deck 3....zonder patrijspoort! Maar goed, het is onze eigen hut!
Lost and found, voor Jannie begint het grote zoeken. Na een eerste keer samen door het schip gelopen te hebben, alle dekken gezien, de trappen verkent en zelfs tot aan de brug gekomen, is het moment gekomen dat onze beide wegen scheiden. Zowel bij Jannie als mijzelf blijkt ons gezicht meer te zeggen dan we graag zouden willen; om de haverklap vraagt iemand of ze behulpzaam kunnen zijn.
De eerste dag werken....Jannie meldt zich bij Housekeeping, en daar blijkt dat er niet al te veel werk is op die dag. Dus vind ik haar 's middags terug in de ShipShop....planken schoonmaken en onderdelen van stellages verven. Mijn eerste klus bestaat uit het repareren van diverse kabeldoorvoeringen in het dek (electrische kabels). Het grote zoeken naar onderdelen, gereedschappen en andere benodigdheden neemt de meeste tijd in beslag. Als ik al een stappenteller bezat zou deze een fors aantal kilometers tonen.
's Avonds na de eerste dag tuimelen we na een heerlijke maaltijd moe op bed! Pijnlijke voeten, benen, kortom we zijn onszelf even 'kwijt'.
De volgende morgen staan we om vijf uur klaar! Even vergeten dat de scheepstijd nog staat ingesteld op Madagascar! Een nieuwe dag die voor Jannie om acht uur start met het 'echte' werk. Trappen schoonmaken, openbare ruimtes, hutten enz., op deze manier leer je het schip in een zeer korte tijd goed kennen. Ook de taalvaardigheid gaat met rasse schreden vooruit. Voldaan kijken we terug op twee mooie eerste dagen. Komend weekend op pad, een bezoek aan het wetland gamereserve in St Lucia. We kijken er naar uit!
Even waren we 'lost' maar we hebben de draad weer kunnen vinden! En daar zijn we dankbaar voor! We kijken uit naar jullie reacties
Een lieve groet vanuit een zeer zonnig Durban
Ad en Jannie
-
30 Juni 2016 - 18:27
Hennie Kuijer:
Nou, dat is beslist geen vakantie-vieren....Janny wordt gelijk aan het werk gezet met soppen en verven! Op haar blote knietjes en Ad wordt ook weer gelijk het diepe ingeknikkerd....
Dat zal vooral voor Jannie toch een hele omschakeling én avontuur zijn! Maar ze is voor geen kleintje vervaard.... Sterkte en blessings, mensen! Vanuit een herfstachting Flakkee gegroet! -
30 Juni 2016 - 19:12
Sabina Groeneveld:
Gaaf om een verslag van jullie te lezen!
Ik wens jullie een hele fijne/gezegende tijd toe!
Hij is bij jullie.
Liefs van Flakkee -
01 Juli 2016 - 06:08
Klaas Mulder:
Ha lieve mensen,
Mooi om zo op grooote afstand een beetje mee te kunnen leven.
Ad, dat boek moet er toch eens van komen hoor!!!
We wensen jullie de intense nabijheid van onze hemelse Vader toe bij alles wat jullie daar mee maken. Alle ervaringen mèt Hem zijn levensveranderend !!
Lieve groet van ons. -
01 Juli 2016 - 07:37
Diny:
Leuk om je verslag weer te volgen. Wij wensen jullie een heel fijne tijd Groetjes -
01 Juli 2016 - 09:21
Cock En Chris:
Lieve ad en jannie
Ja de eerste dagen zullen zwaar zijn gevallen maar ik weet dat jullie het redden . Heel gaaf om je verslag weer te lezen .we kijken er naar uit en zeker naar de foto,s hi hi hier alles goed ook met de kleintjes dikke kus van hier en een extra knuffel voor jannie xxx -
01 Juli 2016 - 11:55
Annemarieke:
Hoi Ad, wat leuk om je verslagen weer te lezen! En een hele fijne tijd gewenst daar met zijn tweeën! Groeten! -
01 Juli 2016 - 12:19
Antje:
Je schrijft het zo beeldend. Ik zie het voor mijn ogen gebeuren. Geweldig. En ja, op zo'n schip zijn de afstanden groot en als je dat niet gewend bent in het normale leven, dan zijn de voeten inderdaad versleten 's avonds. Ik zie uit naar het volgende verslag. Groeten voor jullie beiden, Antje.
-
01 Juli 2016 - 13:13
Petra:
wat een afwisselende start zo door de landen en fijn dat jullie goed op het schip zijn "geland"! -
02 Juli 2016 - 06:37
Gera:
Wat een avontuur samen! Veel plezier en succes daar. Ik lees mee!
Gera
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
