De vonken springen eraf

Het is een week geweest met veel gebeurtenissen. Als eerste moet ik bekennen dat we nog steeds natte voeten hebben. De Africa Mercy ligt nog steeds aan de reparatiekade en had dus eigenlijk al in het droogdok moeten liggen. De wind was vandaag de spelbreker. We liggen nogal 'hoog' op het water en de wind stond exact op de verkeerde kant van het schip. De kans was levensgroot dat we aan de andere kant van de baai op een zandbank terecht zouden komen, ondanks de hulp van sleepboten. Wat is dan het voordeel? Dat iedereen om half zes al aan het ontbijt was en klaar stond om aan de dokprocedure te beginnen. Tot aan de middag hebben we gewacht of het alsnog zou gebeuren, maar rond twaalf uur is het helemaal afgeblazen en is het nu wachten op morgen, als de wind tenminste is gaan liggen. In Zuid-Afrika hebben ze vandaag een nationale feestdag, dus het was heerlijk rustig op het schip. Alle longterm vrijwilligers hadden een dag vrij, de shortterm vrijwilligers mochten aan de slag. Dus stond ik in mijn uppie in de machinekamer, bezig met het ontmantelen van een aantal schakelkasten van de hoofdmotoren. Electronica is niet geheel mijn beste kant, dus niet alleen de warmte zorgde voor voldoende zweetdruppels!!

Afijn, mijn haar zit nog op de juiste plaats en dat betekent dat het goed is gegaan. Het lijkt heel veel op van die films waarin een bom onschadelijk gemaakt moet worden en dat het juiste draadje doorgeknipt moet worden, zo'n gevoel geeft dat.

Eten:
We zijn deze week verrast met.... oliebollen! Ik had dan ook bijna een andere titel voor dit stukje, Oud en Nieuw. De amerikanen noemde het een donut zonder gat, wij als rechtgeaarde hollanders noemden het gewoon oliebollen. In deze week ook nog erwtensoep gegeten, dus ze houden goed rekening met de 11 Nederlanders die aan boord zijn. Over nationaliteiten gesproken, we zijn in totaal met 15 nationaliteiten aan boord, als Alaska ook gezien mag worden als apart land. Geweldig hoe dit allemaal samenwerkt.

Het mooiste is als we in de ochtend onze worship mogen vieren, en dan speciaal de afrikaanse liederen zingen. Het oogt van afstand best spectaculaire, 60 mensen die hun best doen om alle slangenbewegingen van de voorzanger te volgen.

Iedere ochtend is een ander departement aan de beurt om iets door te geven vanuit de Bijbel. Aan mij was gevraagd om dit vanochtend te doen, maar door de aankomende droogdokprocedure bleek dit niet door te gaan. Volgende week vrijdag een nieuwe herkansing en over drie weken mag ik op een donderdagavond spreken. Dat is geweldig om te mogen doen en zo iets te laten zien aan anderen wat mij heeft bewogen om dit te doen. Dat brengt me bij de afgelopen dienst van zondag j.l. Daar werd aangegeven dat wij allemaal een verhaal te vertellen hebben, en dat het aan onszelf ligt welk verhaal we willen en kunnen vertellen. Voor mij is het in ieder geval belangrijk dat God deel uit maakt van mijn verhaal, en dat maakt het de moeite waard.

Als laatste over de titel, alhoewel het al bijna niet meer past. Deze week zijn de mensen van de werf begonnen met het wegbranden van de oude fundatie van de motoren, nadat ze de oude motoren hadden opgevijzeld. Een knap staaltje werk en als je dan bedenkt dat deze enorme kolossen staal nog door de zijwand van het schip moeten, een huzarenstukje. Maar terug naar het branden, het leverde zo'n mooi plaatje op dat ik jullie dat niet wil onthouden.

De vonken springen eraf!!

Een lieve groet aan allen,

Ad