Afscheid van een oude dame

Er was eens een trotse motor aan boord van de Africa Mercy. Jarenlang heeft ze met verve haar taak vervuld, zorgen voor voldoende energie zodat vele operaties uitgevoerd konden worden. Totdat op een dag ze opgeschrokken werd door wrede handen die aan haar leidingwerk begonnen te trekken.

Moegestreden en verkleumt tot op haar diepste metalen frame staat ze alleen, zielloos in de machinekamer. Haar strijd kostte tenminste 15 dagen, ze vocht met al haar kracht tegen het lot wat haar wachtte. Het mocht niet baten. Onverbiddelijk daalden de werkers van de werf als mieren af naar een heerlijke maaltijd. Stukje bij beetje verloor ze haar grandeur, en verwerd tot een massa staal zonder functie. Met een laatste krachtsinspanning trachtte ze wat restte nog te redden, maar ook nu won de mens met haar machines en hulpmiddelen. Onvermijdelijk werd ze naar de rand van het schip getrokken, schreeuwende mannen om haar heen en alleen een donker gat wat wachtte.

Daar staat ze, wat over is. Weg van haar wortels, de plek waar ze zo fantastisch presteerde, waar haar energie levens veranderde. Weggestopt in de wingtank aan stuurboord, wachtend op het definitieve afscheid wanneer ze door een gat in de huid wordt afgevoerd.

Het verhaal van het verwijderen van een van de motoren die de havengeneratoren aandreven. In totaal worden 6 sets van motoren en generatoren verwijderd, met al het leidingwerk wat erbij hoort. Het is een raar gezicht in de machinekamer, je kunt er nu zelfs voetballen, op een plaats waar je anders tussen de pijpen en pompen klem kon komen te zitten. Het is een belangrijke stap in het dokproces, het verwijderen van de oude motoren en de voorbereidingen voor de 4 nieuwe generatoren en motoren. Daarvoor moet het aangebrachte gat in de romp van het schip nog groter worden gemaakt. Eerst moeten we nog wachten totdat het schip wat samen met ons in dok ligt klaar is en weggaat. Het dok zal dan opnieuw vol water komen te staan wat betekent dat wij hopelijk ook gaan drijven. Daarna weer 'terug' op de blokken in het dok voor een unieke operatie, het verwijderen van vele tonnen staal door een opening in de zijkant en het intakelen van nieuwe motoren.

Als dat klaar is, en we zijn weer geknipt en geschoren zoals dat heet in zeevaarttermen (het schoonmaken van de huid), kunnen we weer terug naar de reparatiekade en kan intern het werk beginnen om alle nieuwe motoren en generatoren aan te sluiten op het scheepsnetwerk.

Om een voorbeeld te geven wat dat betekent, we zijn nu bezig met het vernieuwen van de 'afstandsbediening' van de hoofdmotoren voor de voortstuwing. Dat zijn vier motoren die twee aan twee gekoppeld zijn aan twee schroefassen. Alleen al voor deze klus hebben we uitgerekend dat we 6400 meter kabel nodig hebben die ook nog door het schip getrokken moet worden.

We merken dat we stap voor stap dichter bij het doel komen, ondanks de hindernissen die elke keer weer opdoemen. Het is leuk om elke keer weer een oplossing te vinden voor een technisch probleem en het mooiste is als we als team trots kunnen zijn op het behaalde resultaat. Hoe klein ook, we vieren het wel en ik ervaar dat als heel belangrijk op het schip.

Sommige dingen zijn ook schokkend, zoals het wegraken van een laptop. Met vele mensen die rondlopen op een schip in een droogdok is het verstandig om goed op je spullen te letten. Een onbewaakt ogenblik kostte onze leerling machinist uit Noorwegen zijn laptop. Het heeft ons weer hard met de neus op de feiten gedrukt, en dat betekent alles weer achter slot en grendel en samen alert zijn. Het zijn van die dingen die ik vergeten was vanuit mijn vorige ervaringen en de realiteit is dan hard.

Een verhaal vertellen is altijd leuker als je ook foto's ziet. Ik heb een aantal foto's geselecteerd van de laatste gang van een oude dame. Geniet ervan en een volgende keer weer een ander deel van het scheepsleven in Durban.

Veel liefs en een hartelijke groet

Ad