Het kasteel verlaten

Lieve mensen,
Tot mijn schrik zag ik dat het al weer een aantal dagen geleden is sinds ik kon vertellen over een oude dame (in werkelijkheid is het zelfs een theekransje van 6 dames met begeleiding) die de eenzame strijd heeft opgegeven. Tijd dus voor een update over het wel en wee aan boord.
Natuurlijk is er een vervolg van het verhaal van de oude dame. En daarnaast is er wat te vertellen over het bezoek aan een markt in hartje Durban, een geweldige belevenis.

De oude dame:
Wachtend in een wingtank aan bakboord, in gezelschap van alle andere 'dames' heeft zij met lede ogen de laatste ontwikkelingen aanschouwd. Geheel in stijl verscheen een enorm gedrocht op de kant van het dok, met een enorme arm reikte hij als een hongerige schepsel naar de resten van de dames van het theekransje. Regenslierten trokken voorbij en ontnamen het zicht op een prachtige maan. Met kunstlicht omgeven begonnen de werfarbeiders met de laatste stappen. Een ondersteunende constructie werd buiten het schip gebouwd, het leek op een soort van altaar waarop de dames een voor een aangeboden zouden worden aan de enorme arm van het gedrocht op de kade. Een voor een zijn de dames gedurende het weekend door het gat in de huid naar buiten getrokken, en door het niets ontziende gedrocht weggerukt van hun zo dierbare schip, een enorme leegte achterlatend. Eerlijk is eerlijk, de individuele gewichten van 'dames motoren' was van dien aard dat het schip een zucht van verlichting slaakte nadat de laatste uitgehesen werd.

De oude motoren (2 stuks) voor de havengeneratoren wogen ieder 22 ton, de vier gecombineerde motoren met generatoren wogen ieder 12 ton. De oude generatoren (die aangedreven werden door de genoemde motoren) wogen ieder 13,5 ton. Al met al is er een fors gewicht aan staal in het weekend uit het schip getakeld. Dag en nacht ging het werk door, met af en toe midden in de nacht een luide knal van staal op staal als iets in de lege machinekamer omviel. Zondagavond laat is de laatste generator uitgehesen en afgevoerd. De twee havengeneratoren worden verkocht en de overige sets generatoren/motoren en de twee 'oude' havenmotoren worden als oud ijzer verkocht.

Het geeft een vreemd beeld in de machinekamers, waar de motoren en generatoren stonden. Veel ruimte en een grote leegte. Deze middag zijn ze direct begonnen met het uitzetten van de maten voor de vier nieuwe sets van generatoren en motoren.
De suggestie is al gedaan om een echte Zuid-Afrikaanse 'Braai' te houden in de ontstane ruimte.

De afgelopen dagen zijn weer omgevlogen en in de tussentijd is er veel gebeurd. Op woensdag mocht ik een nieuw teamlid meenemen op karwei in de machinekamer, waar we de nieuwe governors (de regeling van de motoren voor het varen) hebben gemonteerd. Een secuur stukje werk, waarbij het ging om millimeters. Een hele zucht toen bleek dat alles goed was ingemeten en alles 'paste'. Het is erg leuk om te merken dat veel oude kennis weer terug aan het komen is, en het dan nog klopt wat je doet maakt het helemaal af. Er gaat ook wel eens wat fout, en dan doe je het gewoon een tweede keer.

Woensdagavond voor het eerst een avond 'weggeweest', en genoten van een heerlijk biertje. Met 9 man in de SUV gepropt op weg naar 'Wilsons Warf', een aantal eetgelegenheden aan de rand van de haven. Dat het onderling ook wel eens wat 'stroef' kan gaan bleek donderdag. Als mensen het gevoel krijgen dat ze 'te weinig' om handen hebben, dan kan dit wel eens een eigen leven gaan leiden. En dit leidt dan weer tot kleine ergernissen en irritaties. Ik heb wel eens gedacht wat ik kon doen met een cursus pastorale counseling, het blijkt hier aan boord bijzonder goed van pas te komen. Met wat gesprekjes zijn de irritaties snel weer opgelost en kan iedereen weer gewoon aan het werk. Ik begin een beetje de bliksemafleider van de projectgroep te worden, met bijna een eigen spreekuur. Het maakt het verblijf aan boord steeds waardevoller en dat is goed om te beseffen.

Vrijdagochtend mocht ik spreken tijdens onze devotion-time. Ingegeven door woorden uit de Bijbel hebben we gesproken over het venster wat wij voor anderen kunnen zijn, een venster wat ons gedrag laat zien en waaraan een ander kan zien en proeven door wie en door wat wij geïnspireerd en geleid worden. En dat ons venster wel eens heerlijk vuil kan worden waardoor de goede dingen minder zichtbaar zijn voor de mensen om ons heen. Het is dus zaak om te zorgen dat jouw venster schoon blijft, door iedere dag opnieuw met God te beginnen.

Het weekend:
Nieuwsgierig geworden door tips van lokale werfmensen zijn we met 10 mensen vertrokken naar de Victoria Street market. Dit is een markt in het midden van Durban, in de Indiase wijk. Een groot gebouw te midden van een enorme mierenhoop aan mensen, die van alles te koop aanboden, van lege flessen tot 'verse' vis op straat. En dat alles gaat gepaard met veel geluid en veel geurtjes. Er werd wel advies gegeven om de ramen van de auto dicht te houden, dus ons gevoel van veiligheid was even ver weg. Eenmaal binnen in het marktgebouw waande je jezelf in India!! De kleuren en geuren, gewoon geweldig om eens mee te maken. We bleken de enigste blanken te zijn tussen alle indiers en afrikanen. Een aparte ervaring! Op zoek naar een kopje koffie belanden we uiteindelijk in een kruidenwinkeltje, waar we een mooi gesprek hadden met de eigenaresse en uiteindelijk ook een kop koffie kregen! Ontwapenend gastvrij, zo koffie drinkend tussen de vele schalen met de geuren en kleuren uit India.

Buiten lopend hebben we heerlijk genoten van de lokale activiteiten en de markt, geweldig om zo alles als mieren door elkaar heen te zien lopen, noem het maar een georganiseerde chaos. Wel weten we nu dat je daar 's avonds als blanke niet meer moet komen, het is letterlijk een verschil tussen dag en nacht.

's Avonds hebben we als afscheid van Jay, met elkaar nog gegeten. Jay werd onze doctor Einstein genoemd, hij had voor alle soorten van laswerk wel een oplossing. Afkomstig uit Alaska, is hij een toonbeeld van pionieren en met beperkte middelen veel bereiken. Daarnaast ook een enorme kennis over het geloof en een hart van goud. We hebben al besloten dat als iemand van het team weer vertrekt, we afscheid nemen met een etentje. Het is even een afwisseling van de kost aan boord.

Lieve mensen, ik stop voordat jullie in slaap vallen achter de pc, de zondag houden jullie nog te goed, en geniet van de foto's van de dames van het theekransje en de kleuren van de lokale markt (helaas zonder geuren!!)

Hartelijke groet
Ad