De kracht van de Golden Paddle......

Lieve familie, vrienden en bekenden,

De kracht is nog steeds aanwezig, door het vele trappenlopen is de conditie al aardig verbeterd, het lijkt wel of de bovenbenen op ballonnen gaan lijken, straks pas ik in geen enkele broek meer. Nee, niet door een iets te ruime omvang maar gewoon door het vele trappenlopen.

Even de draad weer oppakken om jullie te vertellen over de afgelopen week. Het laatste nieuws was over het ontstaan van een voetbalveld aan ruimte in de machinekamer nadat de laatste motor de strijd had opgegeven. Vervolgens werd de machinekamer voorzien van nieuwe vloerdelen die de fundatie vormen voor de nieuwe motoren. Regelmatig vraag ik mezelf af hoe dit allemaal nog goed zal komen, met zoveel overhoop gehaald. Vertrouwen houden is dan een belangrijke boodschap.

Het is een week geweest volop gebeurtenissen. Eigenlijk had ik moeten beginnen met een soort van geboortekaartje, met de volgende titel:
" Met blijdschap geven wij kennis van de aankomst van de Dolly Dots, onze vier nieuwe motoren"
En wat waren we trots op de eerste motor!! Iedereen die maar een beetje mobiel was rolde van de gangway en staarde gapend naar dat mooie stukje techniek, trots poserend op een oude trailer! Iedereen wilde natuurlijk de nieuweling even in de armen houden, en om talrijke rugklachten te voorkomen bleef het bij een omhelzing van de nieuweling. Nadat alle sporen van de vele omhelzingen verwijderd waren mocht de nieuwe motor voorzichtig zijn (of haar) nieuwe woonomgeving bewonderen. Vele handen waren nodig om te zorgen dat de binnenkomst zonder kleerscheuren verliep, en gelukkig is dat gelukt. Heel langzaam schoof ze voetje voor voetje het donkere gat in, op weg naar haar nieuwe bestemming. Steunend en zwetend, duwend en trekkend, grimassen en lachsalvo's, alle emoties kwamen bij de werfmensen los. Uiteindelijk stond ze in de portwingtank te pronken in het schaarse licht van de lampen van de machinekamer. Haar schoonheid gaf ze nog niet prijs, een groot zeil onttrokken haar contouren van de nieuwsgierige blikken.

Hoewel net aangekomen, is ze bij nader inzien toch wat corpulent!! Hoe krijgen we haar langs hoekjes en gaten zonder te veel van haar schoonheid te beschadigen! De 'Lovemore brothers' zijn daar dus uiterst bekwaam in, niet alleen overigens met motoren, ze staan in Durban bekend om hun onverschrokken staaltjes van het verplaatsen van machines. Dus onze nieuwkomers zijn dus in goede handen.

Gisterenavond, donderdag dus, werd na de laatste motor de deur gesloten. De dopelingen heten dus nu gevieren de ' Dolly Dots' aan boord. Vandaag hebben ze nieuwe pruiken gekregen (de turbochargers zijn geplaatst) en werden ze naar hun definitieve plaats getrokken. Onder het zeil wachten ze op de verdere dingen die gaan komen.

Deze week stond ook in het teken van het even drijven van het schip. Onze buurman, de Atlantic Explorer, moet het dok uit en dat lukt nu eenmaal niet zonder water. Dus moeten wij ook weer pootje baden, en met zoveel gaten in de romp kan dat wel eens problemen geven. Dus gisterenavond is, nadat de laatste motor het gat in verdween, ditzelfde gat gesloten door het herplaatsen van een stuk van de huid van het schip. Met vele lassers is het stukje huid weer aan de rest van het schip gehecht. Overigens hebben wij als Nederlanders ook aan boord een geweldige reputatie als het gaat om gaatjes dichten. Het verhaal van de jongeman die met zijn vinger in de dijk een ramp wist te voorkomen is ook hier bekend. Dus werd een kompleet team Nederlanders aan boord te huur aangeboden voor het dichten van gaten met onze......vingers! Zelfs de werf kon ons inhuren. Gelukkig bleek er bij het inlaten van het water in het dok geen vinger nodig te zijn.

Dus momenteel drijven we weer in het water als een echt berend botje die ging varen. Het schip achter ons is nog niet vertrokken door de harde wind, dus we blijven drijvend tot maandag. Dan zal het dok weer leeggepompt worden en komen we weer op de blokken te staan.

Dan nog even over de titel, en die heeft alles te maken met het leven aan boord en de rol die mensen hebben. Elke ochtend zitten we rond de klok van half zeven aan het ontbijt, en met zoveel mensen is dat niet even stil genieten van een kopje koffie. Meestal is er iemand die dan het hoogste woord heeft en met een grap of kwinkslag een aantal mensen al direct op scherp zet. Dat vraagt natuurlijk om een reactie en die hebben we afgelopen donderdag uitgevoerd. Het verhaal is dat als iemand zoveel aan het woord is en mensen uitdaagt met opmerkingen, hij gezien wordt als iemand die regelmatig in de pan roert met een lepel. Stir the food, zoals ze dan zeggen. Dus regelmatig zorgen voor wat opwinding bij het ontbijt is een roerlepel waard. Wij zijn op zoek gegaan naar een grote roerlepel om die aan de persoon met de meeste invloed te geven.