Verse broodjes aan boord

Maandag 8 juli, de dag begon vroeg met een wekker die om half drie ons ruw uit de slaap rukte. Na een laatste controle van alle papieren begon de nieuwe reis naar de AfricaMercy. Op Schiphol nog een kop koffie, een laatste kus en weg door de douane. Een laatste boodschap, een krant en een ‘dwarsligger’, en het was alweer tijd om te boarden.

Na een rustige vlucht en een goede landing was daar het welkom door een crewmember van MercyShips. ‘Welcome back Ad!’, een betere ontvangst had ik mij niet kunnen wensen. Of was dit de voorbode voor datgene wat de rest van de dag nog zou komen? De wachtende witte landrover roept direct weer herinneringen op aan Zuid-Afrika.

Wie ooit twijfelde of railvervoer en scheepvaart met elkaar zijn te combineren komt uitstekend aan zijn trekken op de Astican scheepswerf in Las Palmas. Een eerste blik geeft gelijk zicht op schepen die liggend op wat lijkt op een treinonderstel keurig in rij staan opgelijnd op de werf. Machtig om te zien hoe een schip van vele tonnen op een soort van geschakeld treinstel staat om te worden onderhouden. De ‘AfricaMercy’ was dit lot niet toebedeeld, zij lag rustig in het water aan de reparatiekade. Dat betekende dat er in ieder geval een werkende aircosysteem aanwezig is en dat is met deze temperaturen niet verkeerd.
Aan boord is het direct te merken dat MercyShips een zeer Amerikaans georiënteerde organisatie is. Het begint al direct met het invullen van de nodige formulieren, om vervolgens hartelijk welkom te worden geheten. Of was het nu precies andersom? In ieder geval werd ik begroet door een aantal bekenden en dat maakt het makkelijk om de aankomst als een soort van ‘thuiskomen’ te ervaren. Dit duurde ongeveer een uur, om vervolgens na de lunch direct aan de slag te gaan. De eerste werkervaring was het plaatsten van de nieuwe ovens voor het bakken van allerlei brood en banket. Het deed me onwillekeurig denken aan het samenvoegen van kwalificatiedossiers.

Deel uit makend van een team van voornamelijk Amerikanen ben ik deze week voornamelijk bezig geweest met de installatie van de ovens, het plaatsen van nieuwe toiletten, aanbrengen van verlichting in diverse ruimtes en de voorbereidingen voor het opnieuw inrichten van het hospitaal. De dagen rijgen zich als kralen aan een koord aaneen, elke dag is het om half zeven ’s ochtends ontbijt, half acht projectvergadering met ruim aandacht voor het geestelijk deel, wat per dag wisselend door iemand van het team wordt ingevuld. Verrijkend en inspirerend om van ieder het verhaal te horen wat een beeld geeft van de wijze waarop zij in aanraking zijn gekomen met MercyShips en een deel van hun tijd reserveren voor het dienen van de ander. De dag eindigt rond de klok van vijf uur ’s middags met een zeer Amerikaans aandoende maaltijd. ’s Avonds is het tijd om de benen te strekken met een wandeling naar de stad (Las Palmas), goed om even de drukte van het schip achter te laten.

Donderdagavond is er tijd voor communitytime, ruimte om elkaar te ontmoeten, het laatste nieuws te horen en tijd voor worship. Met dit warme weer is er dan geen beter idee dan de avond af te sluiten met een icecream!

De komende week wordt spannend; halen we de deadline (zaterdag 20 juli vertrekt het schip naar Tenerife) om het hospitaal op tijd volledig in te richten en werken de ovens op tijd? Het bewijs moet er dan zijn in de vorm van vers gebakken croissants op de dag van vertrek.

Volgende week het vervolg, zonder of met vers gebakken brood!!

Met een hartelijke groet
Ad